Bir Sessizlik, Bin Yorum: Güllü Olayında Asıl Kaybolan Ne?
Bir süredir Türkiye'nin dilinde aynı isim yankılanıyor: Güllü. Ama bu defa ne bir şarkısıyla, ne bir sahnesiyle değil... Kelimelerin yetmediği, duyguların sustuğu bir sessizlikle anılıyor.
Uğur GENCER
ugurgencer4134@gmail.com -
Bir süredir Türkiye'nin dilinde aynı isim yankılanıyor: Güllü.
Ama bu defa ne bir şarkısıyla, ne bir sahnesiyle değil...
Kelimelerin yetmediği, duyguların sustuğu bir sessizlikle anılıyor.
Ne olduğunu tam olarak kimse bilmiyor.
Adı var, ama yaşananların üzeri kapalı.
Ve tam da bu belirsizlikte, insanların vicdanı değil, yalnızca merakı devreye giriyor.
Bir söylenti yayılıyor- kaynaksız, belgesiz…
Ama milyonlarca kişi bir anda “uzman” kesiliyor.
Bir annenin, bir sanatçının, bir insanın hayatı; sosyal medyada, ekran başında çözülmeye çalışılıyor.
Saniyelik videolarla, yılların ömrü analiz ediliyor.
Sırf yazmak için yazılıyor.
Kolay mı sanıyorsunuz?
Güllü…
Sesiyle, acısıyla, direnişiyle milyonların hayatına dokunmuş bir kadındı.
Bir anneydi.
Evlatları için sahneye çıkan, her notaya yüreğini koyan, alın teriyle yaşayan bir kadındı.
Ama biz onu unutup sadece sonunu konuşur olduk.
“İtildi mi?”
“Ayağı mı kaydı?”
“Bir sorun mu vardı?”
“Kapıyı neden yaptırmıştı?”
Bu soruları sormak bizim hakkımız mı?
Hayır.
Devletin ilgili kurumlarının gerçeği ortaya çıkaracağından şüphem yok.
Devlet bazen sessiz kalır. Zannedersin ki görünmez… Ama zamanı gelince gerekeni yapar.
Devlet herkesi doğum kilosundan ölüm kilosuna kadar bilir.
Ama biz…
Bu süreçte yalnızca bir sanatçıyı kaybetmedik.
Vicdanı kaybettik.
Sabrı, merhameti, saygıyı…
En çok da insan olmanın inceliğini...
Bir insan hayatını kaybetmiş.
Ama biz hâlâ konuşuyoruz.
Bilmiyoruz ama konuşuyoruz.
Hissetmiyoruz ama yorum yapıyoruz.
Acı çekmiyoruz ama izliyoruz.
Tüketiyoruz... tıklıyoruz... unutuyoruz.
Oysa belki de susmamız gerekiyordu.
Belki sadece dua etmemiz…
Çünkü bazen en büyük saygı, sessizliktir.
Geride kalanlara bu kadar acı yetmedi mi?
Yeter artık.
Resmî açıklama gelene kadar konuşmayı değil, beklemeyi, susmayı, saygı duymayı öğrenmeliyiz. Doğru bildiğimiz bir şey varsa onu da sosyal medyada gelişi güzel değil süreci yakından takip eden kurumlarla paylaşmak görevimiz olmalı.
Unutmayın:
Adalet geç gelir belki… Ama mutlaka gelir.
Ve biz bu süreçte sadece bir sanatçıyı değil…
İnsana olan saygıyı da kaybettik.
Saygıyı daha fazla kaybetmeden yayın yasağı gelmelidir.
Güçlü sesi ve sahne performansıyla 90’lı yılların en popüler arabesk-fantezi sanatçılarından biri olan sanatçı Güllü’ye Allah’tan rahmet; Ailesine ve sevenlerine başsağlığı ve sabır diliyorum. Mekânı cennet olsun.
“Bu yazıyı, hem başsağlığı dilemek hem de kamuoyunda oluşan bilgi kirliliğine dikkat çekerek toplumu sağduyuya davet etmek amacıyla kaleme aldım. Yargı süreci ve resmî açıklamalar dışında yapılan yorumların, hem aileyi hem de toplumu yıprattığı unutulmamalıdır.”
